Özellikle kırsal ve dağlık kısımlarda yetişen menengiç şifalı bir bitkidir. Işık isteği fazladır. Alkali olan kuru ve sıcak toprakları sever, yavaş büyüyerek fazla boylanmaz. Reçine kokusu verir. Yuvarlak taneler misket biçiminde yeşil renge sahiptirler. Akdeniz ve Batı Asya‟nın tipik bir bitkisidir. Özellikle Şırnak, Doğu Anadolu ve Akdeniz Bölgesi yetişir. Menengiçin bölgelere göre adı değişmektedir. Çedene, çitlembik, çitemik, bıttım ve çıtlık olarak anılmaktadır. Mart ve nisan aylarında açan Menengiç ağacı Türkiye‟ de çam ormanlarında, kayalık ve tepelik olan yerlerde 1600 m yükseklikte yetişir. İlk sürgünlerde gelişen çiçek kırmızımsı-erguvan renktedir. Yuvarlak küçük meyveler ise olgunlaştığında mavimsi yeşil renge dönüşür.
Menengiçin eski çağlardan beri gıda olarak kullanıldığını arkeolojik bulgular göstermektedir. Ülkemizde Türkiye‟nin güney kısımlarında meyveleri çerez olarak tüketilmektedir. Bazı kırsal kesimlerde ceviz ve kuru incire karıştırılarak yenilmektedir. Bazı yerlerde ise değişik baharatlarla karıştırılarak kullanılmaktadır. Ayrıca menengiçden elde edilen yağ yemeklere de katılmaktadır (Ayfer, 1973). Aynı zamanda farklı oranda menengiç yağları kullanılarak sabun yapılmıştır. “Menengiç sabunu” veya “bıttım sabunu” diye tabir edilen ürünlerden ticari olarak yararlanılmaktadır.
Menengiç tohumu karın ağrısına iyi gelmektedir, menengiç yaprakları ise halk arasında ülserin tedavisinde ve güneş çarpmasına karşı kullanılmaktadır.
(No Ratings Yet)
Loading...
